La Chapelle impériale, ce joyau patrimonial retrouvé
(A redazzioni d'Alta Frequenza) - Hè unu di i più belli ghjuvelli di u patrimoniu aiaccinu è nabuliunianu chì hà riapartu i so porti à u publicu in fin di sittimana scorsa. Dopu essa stata sarrata duranti sei anni par via di travaghji di risturazioni, a Cappella impiriali pò dunqua accoglia torna oramai tuttu ognunu. Ssa Cappella hè u latu meziornu di un insemi d’edifizii fundati da u Cardinali Fesch chì vulia alzà una sepultura pà a famighja Buonaparte ; u cantieru hà principiatu infini in u 1857 sottu à Nabuliò III pà compia si in u 1860, vali à dì più di 40 anni dopu chì l’iniziativa di a so custruzzioni sighi stata presa. Inde ss’edifiziu di stili neo Rinascita, ci si trova una Cappella suttarrania induv’elli riposani i parenti di Nabuliò Buonaparte, Carlu Buona parte è Maria Letizia Ramolino, u cardinali Fesch è altri membri di a famighja impiriali. Dipoi u 1991, sfarenti travaghji di risturazioni sò stati rializati da a Direzzioni Righjunali di l’Affari Culturali, è l’ultima parti da u 2009 à u 2014 hè stata propiu pisiva, è hà custatu guasgi 822 000 auri à u Statu, chì hè pruprietariu di a Cappella dipoi u 1924. Da u travaghju di u marmaru à quillu di u vetru, fin’è a lotta contr’à l’umidità chì avia inghjinnatu disguasti maiò cù u tempu è a sarratura di a Cappella in u 2008, hè un’opara tremenda chì hè stata compia pà parmetta di cunsirvà ssu veru tisoru archietturali à i decori interni strasurdinarii.
Steti à senta à François Laquieze, Direttori Righjunali di l’Affari Culturali.